De campagne No Choice vraagt aandacht voor volken die nog nooit het evangelie hebben gehoord. En dat zijn er nogal wat. Moeten we ons daar werkelijk voor inspannen? De kerk loopt leeg, zij heeft toch wel andere dingen aan haar hoofd?

Begin oktober maakte het Nederlands Dagblad melding van de campagne #nochoise (geen keus), waarin veertien organisaties aandacht vragen voor mensen die nog nooit het evangelie hebben gehoord. Dat zijn er wereldwijd drie miljard, verdeeld over 6.000 bevolkingsgroepen.

Dat is een flinke klus en als die echt belangrijk is, dan zou je denken dat die ook op een of andere manier bovenaan de agenda van iedere kerk en ieder kerkgenootschap staat. Maar ik durf te betwijfelen of dat zo is.

Vreemd eigenlijk, want het zendingsbevel (“Maak alle volken tot mijn discipelen”) is rechtstreeks verbonden aan Gods missie in deze wereld. Je zou het misschien niet zeggen, maar die missie is een serieuze bedreiging voor alles wat kwaad is in deze wereld. Het kwaad dat alles wat waarheid en schoonheid en rechtvaardigheid is, bederft, verpest, verwringt, vernietigt, corrumpeert, aborteert.

Je zou dan verwachten dat de kerk wereldwijd, als ‘eigenares’ van het Goede Nieuws, met hart en ziel bij die missie betrokken is. Ze zou er goede motieven voor hebben. Directeur Jan Wolsheimer van MissieNederland gaf er in het ND drie: 1. het evangelie heeft de kracht personen en samenlevingen ten goede te veranderen, 2. het is een opdracht die Jezus aan de kerk geeft, en 3. het tijdstip van Jezus’ terugkeer op aarde is eraan verbonden (Mattheüs 24:14).

Jezus’ terugkeer op aarde? Daar houden zendingsmensen zich toch niet mee bezig? Dat is toch iets voor eindtijdspecialisten? Ja, de eindtijd lijkt vandaag de dag christenen meer in de greep te hebben dan een massa aan volken die nog nooit hebben gehoord dat Jezus het kwaad en de dood heeft overwonnen en dat Hij die volken door zijn dood en opstanding bevrijding en herstel aanbiedt.

Het tegenstrijdige is echter dat als deze eindtijdmensen geen oog hebben voor wereldzending, zij het tegenovergestelde bewerken van wat zij verlangen. Ikzelf had altijd het idee dat Jezus’ terugkomst op een of andere wijze Gods soevereine en geheime ‘eindtijdbesluit’ is, waarvan mensen niets weten (zelfs de Zoon niet!) en waarop zij geen enkele invloed kunnen uitoefenen. Ik had het mis.

Want wat Jezus in Mattheüs 28:19 tegen zijn discipelen zegt heeft te maken met wat Hij hen 24:14 vertelt, als zij hem vragen wanneer het einde gekomen zal zijn. Hij geeft daarover maar één concrete aanwijzing: pas als het goede nieuwe over het koninkrijk in de hele wereld wordt verkondigd als getuigenis voor alle volken.

Daarom zouden al die kerken en groepen en gemeenschappen die het lokaal vaak zo druk met zichzelf en hun schaapjes hebben, zich veel meer internationaal moeten oriënteren. De mogelijkheden daarvoor zijn volop aanwezig. De website joshuaproject.net verstrekt statistieken, van het boek Operation World komt over niet al te lange tijd een nieuwe editie uit, er zijn internationaal opererende – en op onderdelen samenwerkende – zendingsorganisaties.

Bewustwording kan beginnen met gebed. Zo heeft Frontiers een mooi initiatief om te bidden voor bevolkingsgroepen waaraan nog geen mens lijkt te denken. Of organiseer een Kairos cursus, die gaat over de Bijbelse achtergrond, strategie en interculturele aspecten rond wereldzending.

Uiteindelijk heeft de mens natuurlijk geen inzage in ‘wanneer het einde gekomen zal zijn’. Onze statistieken en telmethoden zullen onvolkomen blijven. En we weten ook niet of en hoe God nog zal ingrijpen om zijn missie misschien versneld tot volvoering te brengen. Maar we kunnen zeker iets – nee, veel zelfs – doen om dat tijdstip dichterbij te brengen. Het is zelfs een opdracht, aan ons, mensen, gegeven.

Onze tegenstander weet dat zijn einde eraan komt, hij verkeert in angst en beven. Hij grijpt alles aan om dat eind uit te stellen – het liefst voor onbepaalde tijd. We moesten ons misschien eens afvragen wie we dienen met ieder uitstel van de zendingsopdracht.

De kerk zou zich ook moeten oriënteren op de zendingsboodschap, namelijk de verkondiging van het koninkrijk. Hebben we het dáár met z’n allen wel zo druk mee? Of zij we meer bezig met de boodschap van redding, die Jezus (allereerst ook) aanbiedt? Daarover volgende week.