Kun je alleen een goed huwelijk hebben als ‘God erin is’? Die vraag werd kortgeleden bevestigend beantwoord tijdens een weekend met stellen die (denken te) gaan trouwen. Maar is dat ook werkelijk zo?

Het suggereert dat alleen christenen een goed huwelijk kunnen hebben. Daar hangen we soms wel een beetje naar. Als dingen niet goed lopen zouden we liefst willen dat met een zuchtje magisch-goddelijke ingrijpen alles ineens weer goed gaat. Maar nee, zo werkt het uiteindelijk niet. En ergens toch ook weer wel.

Wat er ook over het huwelijk gezegd kan worden, er voltrekt zich rond dit instituut een drama. Jaarlijks eindigen vele duizenden huwelijken in een scheiding. Een op de zes kinderen is bij een scheiding betrokken. Jezus-volgers maken daarin niet echt onderscheid. Als we een goede God hebben en het huwelijk ook nog eens zijn idee was, dan kan dat allemaal nooit de bedoeling zijn geweest. (Trouwens, ook niet van hen die ooit het huwelijk aangingen en strandden.)

Geen wonder dat er veel scepsis is rond het huwelijk. Je belooft elkaar trouw in voor- en tegenspoed. In voorspoed, ja: foar de wyn is elk in hurdrider. Maar wat als er tegenspoed is? Wat is tegenspoed eigenlijk? En wat heeft zo’n belofte te betekenen als je ‘m (in aanleg) net zo eenvoudig ongedaan kunt maken?

De pijn hoeft er trouwens niet minder om te zijn als een relatie strandt zonder (huwelijks)belofte. Zeker als er formeel ook nog eens niets geregeld is. Zoals een geregistreerd partnerschap, waarvan trouwens ook een toenemend aantal wordt ontbonden.

Nee, het ligt den diepste misschien wel helemaal niet aan de relatievorm. Er moet een andere oorzaak zijn waardoor wij het met al die samenwoonrelaties niet redden. In zijn ‘huwelijksconference’ stelt Mark Gungor het heel eenvoudig: we houden ons niet aan de regels. Welke regels? De regels die we vinden in de Bijbel. Niet zozeer op één, specifieke plaats, maar door alle boeken heen. Ze weerspiegelen Gods karakter. Wat Jezus in de bergrede (Mattheüs 5, 6 en 7) verkondigt, is zo zaligmakend dat niemand anders het heeft kunnen bedenken. Als de mensheid daarnaar zou leven, dan zouden we samenlevingen hebben waarvan het voorstellingsvermogen ons te boven gaat.

Het huwelijk is in feite zo’n samenleving – in haar kleinste samenstelling en haar puurste vorm. De betrokkenen komen daarin het slechtste van elkaar tegen, maar ook het béste. De Schepper daagt hen daarin uit het slech(st)e te overwinnen – door het goede te doen – om voor elkaar het beste te bereiken. Hij heeft ons met het concept dat wij huwelijk zijn gaan noemen, het beste voor zo’n nabije samenlevingsrelatie gegeven. Daarmee heeft Hij er alles aan gedaan. Hem valt niets te verwijten.

Maar wij moeten het werk doen (naar Mattheüs 7:24: de woorden dóen, bouwen op de rots). Toegegeven, er zit een risico in. Want zal de ander zich aan de regels houden? Maar wie het lukt, heeft iets goeds te verwachten. Dat verklaart waarom ook ‘heidenen’ een geweldig huwelijk kunnen hebben. Ze houden zich aan de regels. En zo halen ze (iets van) God in hun relatie. Ja, terugkomend op het begin, het is dus toch ook weer wél zo.

Jeugd met een Opdracht houdt van 22 t/m 24 november op De Betteld (Zelhem) een huwelijksweekend (www.betteld.nl). Of komt op aanvraag bij jouw op locatie eentje verzorgen (family@ywam.nl).

Een paar aanraders over het huwelijk: Het Huwelijk (Tim Keller), Sacred Marriage (Engels, Gary Thomas) en Ik ben met jouw getrouwd (Walter Trobisch), De Huwelijkscursus (dvd, Mark Gungor). De jongste bijdrage van Jan Hol op de site Love Up is ook de moeite van het lezen waard.